Η φίλη μου η Σωτηρία είχε ένα παιδί. Ένα παιδί αλλιώτικο από τα άλλα.
Ήταν μια τερατογένεση. Είχε τρία μάτια, ένα πόδι και 7 χέρια. Πυκνό τρίχωμα κάλυπτε όλο του το σώμα εκτός της κορυφής του κεφαλιού του. Ήταν όμως πολύ καλό παιδί και σεμνό.
Μια μέρα τον είδα να προσεύχεται. Του λέω στην καθαρεύουσα, επειδή για κάποιον τερατώδες λόγο που βαριέμαι αυτή τη στιγμή να εξιστορήσω, αυτή ήταν η διάλεκτος που καταλάβαινε καλύτερα,
- Διατί προσεύχεσαι νεανία μου;
- 'Τι διατί' μου λέει.. 'Θέλει και ρώτημα;'
.
.
Προσεύχομαι διατί είμαιτέρας Σωτηρίας.