Ήταν δύο Πόντιοι και σκεφτόντουσαν πως να βγάλουν λεφτά.
- Το βρήκα τι θα κάνουμε, λέει ο ένας. Θα ανοίξουμε αντιπροσωπεία αυτοκινήτων!
- Πωπώ! Ωραία ιδέα! Αλλά με τι λεφτά;
- Α, είναι πολύ απλό. Θα βάλουμε το αυτοκίνητό μου και το αυτοκίνητό σου δίπλα δίπλα, θα κάνουν σεξ, και σε 9 μήνες θα έχουμε αυτοκινητάκια! Και έτσι θα ανοίξουμε την αντιπροσωπεία.
- Πωπώ! Τι μυαλό που έχεις! Θα βγάλουμε πολλά λεφτά!
Παρκάρανε λοιπόν τα αυτοκίνητα τους δίπλα δίπλα, και καθόντουσαν έξω από το σπίτι, πίναν καφέ και περίμεναν τα αυτοκίνητά τους να κάνουν σεξ...
Περνάει ένας γνωστός τους και τους βλέπει.
- Τι κάνετε, ρε παιδιά;
- Να, λέει ο ένας, έχουμε βάλει τα αυτοκίνητά μας κολλητά για να κάνουν σεξ. Μετά θα περιμένουμε 9 μήνες να κάνουν αυτοκινητάκια και έτσι θα ανοίξουμε αντιπροσωπεία αυτοκινήτων και θα βγάλουμε λεφτά με το σωρό!
- Καλά, βλάκες είστε; Τους προφυλακτήρες τους βγάλατε;

Ο Γιωρίκας, για να ευχαριστήσει τη γυναίκα του αποφάσισε να ετοιμάσει αυτός το δείπνο.
Αγοράζει λοιπόν ένα κοτόπουλο, το ξεπουπουλιάζει και το βάζει στο φούρνο. Περιμένει, περιμένει...
Ανοίγει λοιπόν σε κάποια φάση το φούρνο να ελέγξει το κοτόπουλο.
Ανασηκώνεται τότε το κοτόπουλο και του λέει:
- Κύριος, ή ανάβεις το φούρνο ή μου δίνεις τα φτερά μου να φύγω!

Είναι ένας Πόντιος και πάει και βλέπει μία ταινία για 10η φορά. Σε μία σκηνή που ο ήρωας πέρναγε από μία ριψοκίνδυνη αποστολή τον ρωτάει ο διπλανός του:
- Θα αντέξει;
Και αυτός απαντάει:
- Ναι.
- Το έχεις ξαναδεί;
- Ναι!
Μετά από λίγο ο ήρωας πεθαίνει, και ο διπλανός τον ξαναρωτάει:
- Μα καλά δεν μου είχες πει ότι θα τα κατάφερνε; Είπες ότι είχες ξαναδεί την ταινία!
- Ε, νόμιζα ότι θα είχε πια μάθει από τα λάθη που έκανε τις άλλες φορές...

Ο Γιωρίκας πάει στο σουβλατζίδικο του Κωστίκα και λέει:
- Θέλω δυο πίτες γύρο, χωρίς ντομάτα.
- Δεν έχω ντομάτα.
- Εεεε, τότε χωρίς κρεμμύδι!

Πήγε ο Γιωρίκας στην Aυστραλία για δουλειές και έβγαλε φωτογραφία με δύο βόδια.
Στέλνει την φωτογραφία στη μάνα του και γράφει:
- Mάνα εγώ είμαι στη μέση

Μια μέρα ξεκινάει από το Κιλκίς ο Κωστίκας να πάει στη Θεσσαλονίκη. Κάπου στο δρόμο, συναντάει κάποιον που κρατάει έναν καθρέπτη. Δεν είχε ξαναδεί καθρέπτη στη ζωή του. Απορημένος τον ρωτάει σε τι χρησιμεύει. Του απαντάει ο άλλος:
- Για να βλέπεις τα μούτρα σου.
Εντυποσιασμένος, ο Κωστίκας αποφασίζει να κάνει έναν καθρέπτη δώρο στη γυναίκα του, εφόσον ούτε και η γυναίκα του είχε δει καθρέπτη.
Γυρίζει λοιπόν σπίτι του στο Κιλκίς και επειδή ήταν νύχτα και κοιμότανε η γυναίκα του, αποφάσισε πως θα της το έδινε το πρωί και το έκρυψε κάτω από το μαξιλάρι.
Το πρωί που σηκώθηκε πήγε κατευθείαν στο χωράφι και ξέχασε να το δείξει στη γυναίκα του. Αυτή, καθώς έστρωνε το κρεβάτι το βρήκε. Το κοιτάζει, το ξανακοιτάζει, και τρέχει στη μάνα της κλαίγοντας. Τη ρωτάει η μάνα της τι έχει. Αυτή της απαντάει:
- Ο Κωστίκας έχει άλλη. Είδα την φωτογραφεία της κάτω από το μαξιλάρι. Κοίτα και εσύ!
Πέρνει η μάνα το καθρέπτη. Το κοιτάζει και της λέει:
- Καλέ αυτή είναι γριά!.... Αφού δεν ξέρουν τι να κάνουν, πηγαίνουν στον παπά του χωριού και του δείχνουν τον καθρέπτη. Ο παπάς κοιτάζει τον καθρέπτη και λέει:
- Καλέ χαζές, αυτός είναι ο Αϊ Γιώργης!

Ο Γιωρίκας πάει στο φαρμακείο για να αγοράσει προφυλακτικά. Η πωλήτρια του δείχνει μια συλλογή από λευκά, μαύρα και έγχρωμα με Μίκυ-μάους.
Μετά από πολλή σκέψη αποφασίζει και παίρνει τα μαύρα. Παρ όλ αυτά η γυναίκα του έμεινε έγκυος και σε εννέα μήνες γέννησε ένα νεγράκι.
Μετά από μερικά χρόνια ρωτά ο μικρός: «Μπαμπά, εσύ είσαι λευκός, η μαμά είναι λευκή, γιατί εγώ είμαι μαύρος;»
Και ο Γιωρίκας: «Σκάσε, και να δοξάζεις τον Θεό που δεν είσαι Μίκυ-μάους!»

Ο Σαντάμ Χουσεΐν καθόταν στο γραφείο του κι ετοίμαζε την επόμενη επιστολή του προς τον αμερικανικό λαό όταν χτύπησε το τηλέφωνο.
- Εμπρός;
- Κύριε Χουσεΐν, εσείς; ακούστηκε στην άλλη άκρη της γραμμής μια φωνή με περίεργη προφορά. Εγώ είμαι ο Γιωρίκας και σας παίρνω να σας πω ότι σας κηρύσσουμε τον πόλεμο!
- Και πολύ καλά κάνεις που τηλεφώνησες να μου το πεις, απαντά ο Σαντάμ. Για πες μου, Γιωρίκα, πόσο μεγάλος είναι ο στρατός σου;
- Αυτή τη στιγμή, λέει ο Γιωρίκας καθώς κάνει τη σούμα στο μυαλό του, εγώ, ο ξάδερφός μου ο Κωστίκας, ο κουμπάρος μου, ο γείτονάς μου ο Αλεξίκας και η ομάδα του ταβλιού από το καφενείο - οκτώ, συνολικά.
Ο Σαντάμ αναστενάζει.
- Οφείλω, Γιωρίκα, να σου πω ότι έχω ένα εκατομμύριο ετοιμοπόλεμους άνδρες που με μια κουβέντα μου είναι διατεθειμένοι να δώσουν τη ζωή τους.
- Αλήθεια; Θα σας ξαναπάρω, λέει ο Γιωρίκας και κλείνει.
Δεν πέρασαν 24 ώρες και ο Γιωρίκας ξανατηλεφωνά.
- Κύριε Χουσεΐν, λέει, η κήρυξη πολέμου εξακολουθεί να ισχύει. Τώρα μαζέψαμε και κάποιον εξοπλισμό...
- Τι εξοπλισμό μαζέψατε, Γιωρίκα; τον ρωτάει ο Σαντάμ.
- Δύο αλωνιστικές, μια μπουλντόζα και το τρακτέρ του μπατζανάκη μου.
Για άλλη μια φορά, ο Σαντάμ δεν αντέχει να μην αναστενάξει.
- Γιωρίκα, θα πρέπει να σου πω ότι έχω 16.000 τανκς, 14.000 τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού, και από χτες που μιλήσαμε ο στρατός μου αυξήθηκε στο 1,5 εκατομμύριο.
- Διάβολε, λέει ο Γιωρίκας, τι να πω τώρα; Θα σας ξαναπάρω.
Και κλείνει το τηλέφωνο αλλά δυο μέρες αργότερα, να τον πάλι.
- Κύριε Χουσεΐν, παραμένει η κήρυξη πολέμου. Αυτή τη φορά αποκτήσαμε εναέριες δυνάμεις. Έχουμε τώρα και το ψεκαστικό του κοινοτάρχη, του βάλαμε και καραμπίνες επάνω. Α, ναι, μαζί μας είναι τώρα και η ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού.
Εντυπωσιασμένος από την κλιμάκωση, ο Χουσεΐν μένει σκεπτικός για δευτερόλεπτα, βγάζει άλλον ένα στεναγμό και λέει:
- Γιωρίκα, δεν μπορώ να σου κρύψω ότι έχω 10.000 βομβαρδιστικά, 20.000 Μιγκ, και οι βάσεις μας προστατεύονται από βλήματα εδάφους-αέρος. Και κάτι άλλο: από προχθές που μιλήσαμε, ο στρατός μου αυξήθηκε στα δύο εκατομμύρια.
- Βρε ..., βρίζει ο Γιωρίκας. Θα ξαναπάρω, λέει και κλείνει το τηλέφωνο.
Δεν πέρασε πολλή ώρα και ξαναπαίρνει τηλέφωνο.
- Κύριε Χουσεΐν, δυστυχώς πρέπει να σας ανακοινώσω ότι αποσύραμε την κήρυξη πολέμου.
- Τι λες, Γιωρίκα, πολύ με στεναχωρείς. Γιατί, βρε παιδί μου; Τι έγινε κι αλλάξατε γνώμη;
- Να σας πω, απαντά ο Γιωρίκας, κάτσαμε και το κουβεντιάσαμε και είδαμε ότι δεν μπορούμε να θρέψουμε δύο εκατομμύρια αιχμάλωτους.