Ξυπνητήρι

Ξυπνητήρι, ξυπνητήρι,
τώρα το θυμήθηκες;
κάνε μου το το χατήρι
και σταμάτα να χτυπάς,
ένα όνειρο που βλέπω,
σε κομμάτια μην το σπας.

Ακουσα στην πόρτα το κλειδί,
ή στον κήπο έσπασε κλαδί,
ίσως να 'ναι κλέφτες, ή και μπάτσοι
ή κάποιας φυλλάδας παπαράτσι.

Ήρθαν και με κάναν τσακωτό,
και αλαφιασμένος τους κοιτώ,
με το χέρι μες στο πατελόνι,
και filmnet στη βραδυνή τη ζώνη.

Πω πω τι ρεζίλι, τι ντροπή,
κάνουνε αμέσως διακοπή,
και με βγάζουν έτσι στις ειδήσεις,
στ' όριο της νευρικής της κρίσης.

Όπα, μην τραβάτε ρε παιδιά,
και δεν έχω βγάλει την ποδιά,
έχω κι ένα πρόσωπο στην πιάτσα,
κι απλωμένα ρούχα στην ταράτσα.

Ξυπνητήρι, ξυπνητήρι,
τώρα σε χρειάζομαι,
κάνε μου το το χατήρι
και ν' αρχίσεις να χτυπάς,
όποιον βλέπω εφιάλτη,
σα μπαλόνι να τρυπάς.