Η Τυχερή Μαρία

Μπορεί να είσαι φίλη μου
από τα παιδικά μου χρόνια
μά έχεις μία γκαντεμιά
πού θα σε κυνηγάει αιώνια.

θυμάμαι μία μέρα
ακούγαμε ένα cd
Και μόλις είπες τι ωραίο!
έσκασε(!) μές στο pc.

Στο Νίκο όταν ευχήθηκες
Με γειά το μηχανάκι
Αυτό αμέσως τα 'φτυσε
σαν να 'τανε παπάκι.

Καλή βόλτα είχες πεί
και προσοχή στο δρόμο
Και στο επόμενο στενό
πέσαμε σε αστυνόμο.

Παρόλο που γλιτώσαμε
δεν φάγαμε την κλήση
Ο Νίκος βγάζει τα κλειδιά του
και είχανε λυγίσει.

Και από το στράβωμα δεν μπαίνανε
μέσα στο μηχανάκι
Καντήλια ρίξαμε πολλά
σε σένανε Μαράκι.

Ο Παναγιώτης έπαιζε
D.J σε μαγαζί
Μόλις τηλέφωνο έριξες
κόλλησε αμέσως το cd.

Μια μέρα που οδηγούσα
και βιαζόμουνα πολύ
Εσένα σκέφτηκα κι' έπεσα
σε κίνηση τρελλή.

Τα φώτα ήθελες να δεις
στη γέφυρα στο Ρίο
Κι' εμένα θα με κλείνανε
μεσ' το τρελλοκομείο.

Γιατί όταν κοντεύαμε
να φτάσουμε εκεί
τα φώτα όλα σβήσανε
μέσα σε μιά στιγμή.

Αν ήτανε να έγραφα
για ότι άλλο έχει συμβεί
Σίγουρα δε θα έφτανε
μία ολόκληρη ζωή.

Όμως αν και μας ακολουθεί
παντού η γκαντεμιά σου
σε έχουμε αποδεχτεί
με τα ελλατώματα σου!!!

Αφιερωμένο στη φίλη μου Μαρία...