Ο νέος δίσκος των Pulp είναι γεγονός και έπειτα από ένα σχεδόν μήνα ακρόασής  του είμαι σε θέση να γράψω δυο λόγια. Το «We Love Life» δεν ξεπερνά σε σημασία το κλασσικό πλέον «Different Class» αλλά αποτελεί μια εξαιρετική και ελπιδοφόρα συνέχεια έπειτα από το πεσιμιστικό «This is Hardcore». Φαίνεται πως ο Jarvis Cocker, παρόλο που διατηρεί την ελαφρά διαταραγμένη του ψυχοσύνθεση, νιώθει λιγότερο άβολα απ' ότι πριν από μια τριετία. 

Ομολογώ ότι η καθυστέρηση κυκλοφορίας του δίσκου και η ξαφνική αλλαγή παραγωγού μου προκάλεσε ερωτηματικά για την πορεία του συγκροτήματος. Ωστόσο, έστω και αν δεν επιστρέφουν με ένα αριστούργημα, οι Pulp επιβεβαιώνουν τη διατήρησή τους σε υψηλά επίπεδα. Ο δίσκος παρουσιάζει ηχητική ποικιλία και σε μερικά σημεία δεν λείπουν και οι εκπλήξεις, αφού σε ορισμένα τραγούδια χρησιμοποιούνται και ενδιαφέροντα samples. 

Δυσκολεύομαι να ξεχωρίσω κάποιο κομμάτι είτε ως αδύναμο είτε ως καλύτερο από τα υπόλοιπα. Το «We Love Life» μπορεί να χωριστεί σε εύληπτα και σε πιο δύσκολα κομμάτια. Στα εύκολα συγκαταλέγω το «The trees» και το «The birds in your garden», το οποίο μου θύμισε την απλότητα και την ποπ αφέλεια που χαρακτήριζε τους Pulp στο ντεμπούτο τους «IT». Σαφώς πιο δύσκολο είναι να αγαπήσει κανείς το οκτάλεπτο έπος «Wickerman» και το
ακουστικό «Roadkill».  Βέβαια, άσχετα με το πόσο εύληπτο είναι το κάθε τραγούδι ο εν λόγω δίσκος χρειάζεται πολλές ακροάσεις προκειμένου να σχηματίσεις άποψη για το περιεχόμενό
του. Ο ήχος παρά τη συμμετοχή του διάσημου Scott Walker δεν παρουσιάζει ιδιαίτερη διαφοροποίηση από αυτά που έχουμε ακούσει από τους PULP στο παρελθόν.

Γενικά, πρόκειται για ένα καλό σύνολο ποπ τραγουδιών που σέβονται τόσο την ιστορία των Pulp όσο και τους πολυπληθείς φίλους τους. Μακάρι, η συγκεκριμένη κυκλοφορία να αποτελέσει αφορμή, ώστε να επισκεφθούν και πάλι τη χώρα μας.

«You got to fight to the death for the right to live your life»

Διαβάστε επίσης : Αφιέρωμα Pulp